Ze zit links van me. De inspiratiesessie is afgerond. Ze fluistert in mijn oor: “Was het wel goed genoeg? Hebben de deelnemers er wel echt wat aan gehad? Heb ik het wel leuk gedaan? Was het niet te eenzijdig? Waren de opdrachten wel gevarieerd genoeg?”
Even voorstellen:
Mijn innerlijke criticus! Ja ik heb er ook een! Sterker nog. Ik denk dat ik er een heb met een gespleten persoonlijkheid. Toen ik het geluid van haar gepiep in mijn oor dempte, werd ze persoonlijker:
- “JE had veel meer af moeten wisselen.” (Voel je de directheid die ze met zich mee brengt).
- “JE timemanagement was niet goed”
- “JE had het toch meer moeten structureren.”
- “JE had er veel meer uit kunnen halen.”
- “JE bent gewoon dingen vergeten!”
Ik vertel haar mijn bedoeling :
Ik wil mensen inspireren. Een inspiratiesessie in een ongedwongen sfeer. De mensen voelen zich welkom en veilig. Elke deelnemer kan er uithalen wat voor hem of haar passend is. Check.
Dus lieve innerlijke criticus. Het was een super geslaagde middag. Eén die smaakt naar meer. Ik besluit bij deze dat ik vandaag en de komende dagen vooral naar de lefgozer in mij luister. Die laat zich horen in mijn rechteroor.
Hoe zit het met jouw innerlijke criticus? Merk je dat ze vaak in je oor tettert, waardoor jij niet doet wat je eigenlijk wilt? Remt ze je?
In een gratis sessie kunnen we haar dempen. Stuur me een bericht als jij daar behoefte aan hebt.
Liefs Rinske