Je adem en jij zijn heel lang niet elkaars vrienden geweest. Sterker nog: zodra je jouw ademhaling waarnam en er op ging letten bracht je dat niet veel goeds. Je raakte er fysiek en mentaal door uit je doen. Hyperventilatie, paniek aanvallen, boeren, zuchten. Teveel van het niet-goede. Toen ooit iemand tegen je zei dat hyperventilatie een uiting van stress was kon je diegene wel aanvliegen. Stress? Hoezo! Je had geen stress er was gewoon wat anders misschien, maar stress was het zeker niet!
Je geeft aan dat je altijd bang geweest om op je ademhaling te letten en nog af en toe moet je je best doen om je adem te zien als je vriend, want dat is je adem. Jouw adem is je beste vriend. Je bent gaan inzien dat het je levenskracht is. Het is er altijd! Het is altijd bij je gebleven, ook als je het moeilijk had.
Je bent jouw adem gaan waarderen. Je besteedt nu bewust aandacht aan jouw adem. Inmiddels zie je je adem is je coach: het laat je inzien (voelen) hoe het met je gaat en het helpt je om jezelf op te rapen en door te gaan.
De grote boosdoener in dit geheel waren je gedachten. Jouw gedachten zorgden voor de mindfuck. Het waren je gedachten die met je op de loop gingen, die zorgden dat je van slag raakte, die de spanning lieten toenemen, die er voor zorgden dat je dichtklapte, die je “inpeperden” dat het altijd nog beter kan. De hersenspinsels die zorgden voor beren-op-de-weg. Zij beïnvloedden, net als bij iedereen, ook jouw gedrag. En het goede nieuws voor jou was: gedrag kun je beïnvloeden door je gedachten te beïnvloeden. “Je bent wat je denkt.”
Nu je bewustzijn hierin verder groeit voel je steeds meer dat je keuzes hebt. Je kunt kiezen wat je wilt geloven, je kan je gedrag positief beïnvloeden, je kan je sterker voelen als dat nodig is. Je kunt jouw eigen krachtige keuzes maken en je weet dat je beste vriend altijd bij je is om te helpen:
Je adem, jouw coach!
Liefs
Rinske
