Ze neemt haar ruimte niet in.
Ze wordt bij het kopieerapparaat op het werk aan de kant gedrukt door een collega met de vraag of hij eerst mag, net terwijl ze haar papier onder de klep legt. Ze doet een stap opzij en laat hem voorgaan. Hij duwt haar nog net niet, maar voor haar gevoel wel. Ze laat zich aan de kant zetten.
Als ze thuis werkt gebeurt er eigenlijk hetzelfde. Zij en haar man delen de werkkamer. Eén keer per week werken ze tegelijk thuis. Zij kan niet in één ruimte zijn met hem om te werken. Vanuit praktisch oogpunt pakt zij haar spullen en gaat aan de keukentafel zitten. Daar komen de kinderen af en aan ontbijten en tot 10 uur is er onrust om haar heen.
Eindelijk is ze net lekker aan het werk komt haar man beneden koffie halen, hij gaat gezellig bij haar zitten en kletst tegen haar. Grrrr…. Kan niemand me dan even met rust laten, zodat ik mijn werk kan doen? Ze ergert zich enorm, maar zegt niets, reageert kortaf, bijna onvriendelijk, maar zegt niet wat er werkelijk is.
Zo zijn er echt wel duizenden voorbeelden. In haar werk, met vriendinnen, in de buurt, met haar zussen en ouders, in haar sport. Bijna met alles doet ze letterlijk en figuurlijk een stap opzij als een ander iets anders wil, niet kan of door haar ruimte “fietst”. Deze vrouw offert zich op.
Ze draagt alles en iedereen, de hele wereld zou je bijna zeggen. Ze is moe, heeft last van haar nek en schouders. Ze geeft aan dat ze er he-le-maal klaar mee is dat ze alles en iedereen voor laat gaan en zelf ergens achteraan komt.
“Dit moet anders Rinske, dit moet echt anders.” En ik zeg: Ja, dit mag inderdaad anders. Goed dat je er bent!”
“Het lukt me niet alleen, ik doe dit al mijn hele leven en ik krijg het maar niet voor elkaar.”
Ik snap het. Ik herken het zelf maar al te goed. De loyalist zit ook in mij. Het is flink werk verrichten om dit karakter steeds weer opnieuw door te gaan. Dat blijft. En bij stress steekt het de kop weer op. En toch, toch kun je hier zeker mee aan de slag. Geloof me het wordt anders. Het enige wat je hoeft te doen is bewust kiezen dat je het anders wilt en moedige stappen zetten om het anders te krijgen.
En ja:
- je trapt zeker nog in je valkuilen;
- je omgeving gaat protesteren, want ze zijn dit niet gewend;
- je gaat mogelijk afscheid nemen van mensen en dingen die niet meer goed voor je zijn;
- het is vallen en opstaan, misschien wel 100 keer.
- het is zó de moeite waard, want jij bent de moeite waard!
Samen gaan we kijken wat je kan doen. Samen gaan we je patronen doorbreken. Samen gaan we zorgen dat jij je energie voor jezelf mag en kan houden. Samen vergroten we je bewustzijn.
Je gaat het traject van een half jaar aan! Bewust, want je gunt jezelf deze tijd én ruimte. Je keuze is gemaakt en je eerste moedige stap gezet. Kanjer!
Ik ben trots op je! Nu al!
Liefs Rinske