Paardrijden en met paarden bezig zijn is het liefst wat je doet. Je bent er goed in en hebt er gevoel voor. In onze gesprekken vind je het nog lastig om je eigen kracht te zien.
Als het om paarden, en de zorg voor deze mooie dieren gaat, weet je prima te benoemen wat je goed kan. Ook ervaar je dan dat je discipline en geduld hebt. Dat herken je niet van jezelf als het gaat om school. Dan vind je het lastig om het allemaal georganiseerd te krijgen.
De druk is op dit moment hoog voor je. Je weet echt niet wat je wilt als het gaat om een nieuwe studie. Je voelt druk. Iedereen vraagt of je al gekozen hebt en laat je voelen dat het nu wel tijd wordt. Dit helpt je niet. Dikke tranen en een gespannen lijf. Blokkade. Je zit volledig vast.
Dan komt het hoge woord eruit dat het sinds vorig jaar al niet goed met je gaat. Je ouders zijn toen uit elkaar gegaan en je had het niet aan zien komen. Je hebt de Survivalstand aangezet om te zorgen dat jij het op orde zou houden. “Dat is wat iedereen kan, dus ik wilde dat ook,” vertelde je me. We staan stil bij deze situatie in ons gesprek. Je ouders gescheiden. Dat is niet niks. Daar mag aandacht voor zijn. We hebben er tijd aan besteed.
“Welke invloed heeft dit om te kunnen kiezen?” vroeg ik je. Het bleek van grote invloed. Je gedachten over wat je “moet” kiezen is anders dan wat je wilt kiezen. Je wilt kiezen voor hetgeen dat je nu rust geeft en waarvan je weet dat je het goed kan. Dat je nu helpt om je situatie aan te kunnen en waar je je nu goed bij voelt. Je werd zichtbaar meer ontspannen.
Nu nog het gesprek hierover met je ouders. Spannend omdat je weet dat je iets wilt gaan doen waar zij (tot nu toe) niet achter staan. We gaan dit samen doen.
We gaan samen deze hindernis nemen en ik weet dat het goed gaat komen.
Je mag de sprong wagen! Jump!
Liefs Rinske
